XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Honek zera erakusten du, alegia, bi plano elkartzutei dagozkien tentsioen osagai normalen batura, konstantea dela j angelua aldatu ahala eta osagai ebakitzaileak berdinak direla, baina aurkako zeinudunak.

2.12. irudikoaren kideko zirkunferentzia bat eraiki daiteke, sx, eta sy tentsioetako bat edo biak konpresiozkoak direnean; nahikoa da horretarako abzisa-ardatzean norantza negatiboa dutenak hartzea. Baldin eta adibidez, elementuan diharduten tentsioak 2.13.(a). irudian adieraziak direla suposatzen badugu, dagokion zirkunferentzia 2.13.(b) irudikoa da.

n normaldun pq planoari dagokion tentsioaren osagaiak, diagramako D puntuaren koordinatuek emanik datoz.

Laburpen gisa, hona zenbait arau, Morh-en zirkunferentzia tentsio konbinatuei aplikatzeko: (2.14. irudia).

1.- Ardatz koordenatu angeluzuzendun sistema batean (s, t) koordenatu-puntuak lekutzen dira (sn1, t) eta (sn2, t2).

Puntu hauek elementuaren 1 eta 2 aurpegietan diharduten tentsio normal eta ebakitzaileak errepresentatzen dituzte.

Trakzioa positibotzat hartzen da eta konpresioa negatibotzat.

Tentsio ebakitzailea berriz, erloju-orratzen norantzaduna denean positibotzat hartzen da eta alderantzizkoa negatibotzat.

2.- Kokatutako puntu horiek lerro zuzen batez elkartzen dira.

1 eta 2-ren arteko zuzenkia zirkunferentziaren diametroa da eta zentrua, s ardatzarekin duen ebaki-puntuak ematen du (C).

3.- Aztertzen ari garen puntutik iragaten diren plano desberdin guztientzako tentsio normal eta ebakitzailearen osagaiak, Mohr-en zirkunferentzian zehar higitzen den puntu baten koordenatuen bidez errepresentaturik daude.

4.- Zirkunferentzia horretako puntu baterantz marratutako erradioak, puntu horren koordenatuek adierazten dituzten tentsio-osagaiak dituen planoarekiko ardatz elkartzuta errepresentatzen du.

5.- Mohr-en zirkunferentziako bi punturen erradioen arteko angelua, bi puntu horiek dauden planoetako normalen arteko angelua halako bi da.

Angeluaren errotazio-norantza, berbera da zirkunferentzian eta errealitatean, hots, baldin eta N ardatzak x ardatzarekiko erloju aurkako norantzean j angelua osatzen badu, zirkunferentziako R erradioak 2 j angelua osatuko du X ardatzarekin.